Dit rapport bestaat uit een inleiding waarin de nationale context en de beleidsmatige achtergrond van de naoorlogse ontwikkeling van Purmerend wordt beschreven. Daarnaast worden de ontwikkelingen in de Nederlandse stedenbouw en architectuur belicht voor zover ze van belang zijn om de Purmerendse wijken te begrijpen en analyseren.
De inleiding dient ook om de verhalen en ideeën achter de achtereenvolgende wijken boven water te halen. Immers: de naoorlogse wijken zijn niet hetzelfde. Ze zijn elk gevormd door hun tijd; een weerspiegeling van de concepten en visies op architectuur, stedenbouw en de samenleving in verschillende perioden, maar ook van prozaïscher factoren als beleid, politiek en financiën. In Purmerend is vanaf de jaren vijftig in elk decennium wel een uitbreidingswijk van formaat gerealiseerd en dat heeft geleid tot een zuivere staalkaart van opeenvolgende stedenbouwkundige ontwerpen, waarbij elke wijk typerend is voor een bepaald gedachtengoed. Deze staalkaart werd grotendeels door twee externe bureaus tot stand gebracht: dat van Wieger Bruin en vervolgens dat van Fred Zandvoort. De wijken ontwikkelden zich van traditionalistisch, naar modernistisch en puur kwantitatief, naar laagbouw en afwisseling, naar recreatief-stedelijk. De inleiding beschrijft de achtergronden van deze ontwikkelingen.